Systemy emisji programu telewizyjnego
Systemy telewizyjne dzielimy na analogowe i cyfrowe.
Techniczne aspekty systemu telewizyjnego
Każdy system telewizyjny ma kilka kluczowych parametrów:
- Liczba linii: Systemy analogowe używają 625 lub 525 linii. Więcej linii oznacza lepszą jakość obrazu.
- Kierunek przebiegu linii: Linie są odchylane poziomo, zaczynając od lewego górnego rogu ekranu.
- Częstotliwość odchylania pionowego: Ustalana na 50 lub 60 Hz, co wpływa na płynność ruchu na ekranie.
- Wybieranie międzyliniowe: Systemy z przeplotem dzielą obraz na pola, co zmniejsza efekt migotania ekranu.
- Szerokość pasma wizji: Pasmo wizji w systemach analogowych wynosi od 4,2 MHz do 6 MHz, co wpływa na rozdzielczość poziomą i pionową.
- Stosunek długości boków obrazu: Używane proporcje to 4:3 i 16:9.
- Modulacja wizji: Stosuje się głównie modulację amplitudy z częściowo wytłumioną wstęgą boczną.
- Modulacja fonii: Fonia jest zazwyczaj modulowana częstotliwościowo (FM).
Systemy analogowe
Pierwsze systemy telewizji analogowej, opracowywane na potrzeby telewizji monochromatycznej, powstały na początku XX wieku. Różnorodność systemów wynikała z różnorodnych uwarunkowań technicznych i politycznych, a w latach 60. oznaczono je literami od A do N.
Aktualne systemy i ich wycofanie
Wiele systemów analogowych zostało wycofanych, a obecnie dominują systemy cyfrowe.
Systemy cyfrowe
Cyfrowe systemy telewizyjne, takie jak DVB-T, ISDB-T czy ATSC, opierają się na technologii kompresji MPEG-2 i MPEG-4. W Europie promowany jest standard DVB-T, który wykorzystuje modulację COFDM, co zapewnia dużą odporność na zakłócenia. Prędkość transmisji danych wynosi od 4 do 30 Mbps.
Dźwięk stereo i systemy MAC
W latach 80. wprowadzono fonię stereo. Systemy MAC (Multiplexed Analogue Components) miały na celu poprawę jakości obrazu i dźwięku, jednak przyjęły się głównie w transmisji satelitarnej.
Podsumowując, telewizja ewoluowała od systemów analogowych do cyfrowych, wprowadzając szereg innowacji, które poprawiają jakość obrazu i dźwięku.
