Projekt SYSLINUX
SYSLINUX to zestaw lekkich programów rozruchowych, stworzonych w celu uruchamiania jądra Linux oraz starszych systemów MS-DOS. Autorem projektu jest H. Peter Anvin.
Składniki projektu
W skład SYSLINUX wchodzą następujące komponenty:
- SYSLINUX – ładowanie Linuxa z systemu plików FAT, często używany na dyskietkach.
- ISOLINUX – ładowanie jądra Linuxa z systemu plików ISO 9660 na dyskach CD-ROM.
- PXELINUX – ładowanie jądra Linuxa z serwera sieciowego w trybie PXE.
- EXTLINUX – ładowanie jądra Linuxa z systemów plików ext2, ext3, ext4 oraz btrfs.
- MEMDISK – uruchamianie starszych systemów, takich jak MS-DOS.
- Oddzielne systemy menu oraz środowisko programistyczne dla dodatkowych modułów.
Wykorzystanie SYSLINUX
Obecnie SYSLINUX rzadziej stosuje się do rozruchu systemów Linux, a częściej w dyskietkach ratunkowych oraz lekkich systemach. ISOLINUX jest popularny w dystrybucjach LiveCD.
Uruchamianie z dysku CD-ROM
Podczas uruchamiania z dysku CD-ROM występują dwa tryby zgodne z standardem El Torito:
- Emulacja dyskietki – informacje o programie rozruchowym pochodzą z obrazu dyskietki na płycie CD-ROM, wymagany jest SYSLINUX.
- Brak emulacji dyskietki – informacje są zapisane bezpośrednio na płycie, wymagany jest ISOLINUX.
Wybór metody jest kluczowy w komputerach sprzed 1999 roku, gdyż ISOLINUX może powodować trudności. W nowoczesnych systemach zaleca się tryb bez emulacji dla lepszej wydajności.
PXELINUX
PXELINUX działa z kartami sieciowymi obsługującymi PXE i wykorzystuje serwery DHCP oraz BOOTP do komunikacji TCP/IP. Program rozruchowy jest pobierany przez TFTP, a następnie ładowane jest jądro Linuxa zgodnie z poleceniami z serwera.
Jest to rozwiązanie popularne w scentralizowanych sieciach z serwerem głównym i bezdyskowymi stacjami roboczymi.
EXTLINUX
EXTLINUX pełni funkcję ogólnego programu rozruchowego, porównywalnego z GRUB lub LILO.
