Herb Świnka
Herb Świnka to polski herb szlachecki, którego zawołanie brzmi „Świnka”. Po raz pierwszy wzmiankowany jest w herbarzu Jana Długosza, spisanym między 1464 a 1480 rokiem. Herb został przyjęty przez bojarów litewskich na mocy unii horodelskiej w 1413 roku. Występował głównie wśród rodzin z ziemi kaliskiej, poznańskiej, sieradzkiej oraz krakowskiej.
Opis herbu
Herb charakteryzuje się:
- Na tarczy w polu czerwonym znajduje się łeb czarnego dzika z srebrnymi kłami, a pod nim ręka w niebieskim rękawie, trzymająca dzika za dolną szczękę.
- W klejnocie znajduje się kobieta w czerwonej sukni z rozpuszczonymi włosami.
- Labry herbowe są czerwone, podbite czernią.
Geneza i najwcześniejsze wzmianki
Najwcześniejsze wzmianki o herbie Świnka datowane są na:
- 1352 – pieczęć Henryka de Buchwalt
- 1405 – zapiska sądowa
W wyniku unii horodelskiej herb przeniesiono na Litwę, gdzie przyjęty został przez Andrzeja Dewknotowicza. Napis na pieczęci związanej z tym aktem jest jednak nieczytelny.
Herbowni
Pełna lista herbownych nie jest obecnie możliwa do odtworzenia z powodu zniszczeń wojennych. Lista dostępna w artykule pochodzi z „Herbarza polskiego” Tadeusza Gajla, zawierającego 77 nazwisk. Ważne jest, że przynależność do rodu herbowego wymaga potwierdzenia genealogicznego, a identyczność nazwiska nie zawsze oznacza przynależność do tej samej rodziny.
Pozostałe nazwiska
Jury Łyczkowski wspomina również o nazwisku Braun w kontekście herbu Świnka.
Odmiany i galeria
W herbie Świnka istnieją różne odmiany, a jego przedstawienia można znaleźć w różnych miejscach, jak np. na freskach w Baranowie Sandomierskim czy w Opatówku.
Herb Świnka jest ważnym elementem polskiej heraldyki, reprezentującym bogatą historię szlachecką w Polsce.
