Świerk syberyjski – Picea obovata
Świerk syberyjski, znany jako Picea obovata, to gatunek drzewa z rodziny sosnowatych. Rośnie w chłodnym i umiarkowanym klimacie Azji, obejmującym Syberię, Mongolię, północne Chiny oraz Kazachstan. Gatunek ten jest również uprawiany w wielu krajach, w tym w Polsce, gdzie czasami samorzutnie się rozsiewa, jednak nie wpływa negatywnie na krajową florę.
Morfologia
Świerk syberyjski jest dużym drzewem, osiągającym wysokość do 60 metrów. Charakteryzuje się brązowymi szyszkami o długości do 20 cm, które zwisają. Szyszki męskie mają różowobrązowy kolor i są jednymi z najbardziej dekoracyjnych wśród świerków. W porównaniu do świerka pospolitego, świerk syberyjski ma krótsze igły oraz mniejsze szyszki z zaokrąglonymi łuskami.
Biologia i ekologia
Świerk syberyjski odgrywa kluczową rolę w ekosystemie tajgi, obok jodły i limby syberyjskiej. Wyróżnia się najszybszym przyrostem spośród wszystkich świerków, osiągając roczny wzrost do 40 cm.
Podsumowanie
- Gatunek: Świerk syberyjski (Picea obovata)
- Wysokość: do 60 m
- Szyszki: brązowe, do 20 cm, zwisające
- Szyszki męskie: różowobrązowe, dekoracyjne
- Wzrost: do 40 cm rocznie
- Zakres występowania: Syberia, Mongolia, północne Chiny, Kazachstan
