Świergotek łąkowy (Anthus pratensis)
Świergotek łąkowy to niewielki ptak z rodziny pliszkowatych (Motacillidae), klasyfikowany jako gatunek o najmniejszej trosce (LC) przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN). Jego obecność nie jest zagrożona, a liczebność populacji w Europie w 2021 roku szacowano na 24–33 miliony dorosłych osobników.
Systematyka
Świergotek łąkowy jest często uznawany za gatunek monotypowy, choć niektóre źródła wyróżniają podgatunki, takie jak enigmaticus, whistleri i theresae. Na Clements Checklist of Birds of the World wymienia się dwa podgatunki: nominatywny oraz whistleri.
Występowanie
Gatunek zamieszkuje południowo-wschodnią Grenlandię, Islandię oraz większą część Europy, w tym Polskę. W Polsce jest średnio liczny, szczególnie na podmokłych łąkach wschodniej części kraju. Wędruje na krótkie dystanse, zimując w południowej Europie, północnej Afryce oraz na Bliskim Wschodzie.
Charakterystyka
Świergotek łąkowy ma długość ciała około 14 cm i rozpiętość skrzydeł 22–25 cm, waży około 20 g. Jego upierzenie jest zielonkawobrązowe, z wyraźnym kreskowaniem. Ptaki te są trudne do odróżnienia od innych gatunków, co powoduje, że często są pomijane w obserwacjach.
Głos
W locie wydaje charakterystyczny dźwięk „ijst” i wykonuje „spadochronowy” lot, zakończony delikatnym trelem. Jego pieśń jest mniej gwałtowna niż u innych świergotków.
Biotop
Preferuje podmokłe łąki, torfowiska i mokradła. W Polsce występuje głównie w wilgotnych Sudetach i na obszarach nizinnych.
Okres lęgowy
Trwa od kwietnia do lipca. Gniazda budowane są na ziemi, często na skarpach, i wysłane są trawą. Świergotek łąkowy składa 4–6 jaj, a wysiadywanie trwa 12–14 dni.
Pożywienie
- Drobne owady błonkoskrzydłe
- Małe chrząszcze
- Pająki
Status i zagrożenia
W Polsce świergotek łąkowy jest objęty ścisłą ochroną gatunkową. Główne zagrożenia to osuszanie terenów podmokłych oraz zmiany w rolnictwie, które wpływają na jego siedliska. Pomimo spadku liczebności, gatunek nadal nie jest uznawany za zagrożony.
