Światło widzialne

Światło widzialne

Światło widzialne to część promieniowania elektromagnetycznego, na które reaguje siatkówka oka, umożliwiając widzenie. Dla ludzi zakres długości fal wynosi od 380 do 780 nanometrów. U zwierząt wartości te mogą się nieznacznie różnić.

Energia promieniowania słonecznego

Promieniowanie słoneczne docierające do Ziemi obejmuje długości fal od 280 do 4000 nm. Około połowy tej energii znajduje się w świetle widzialnym i ultrafiolecie, reszta w bliskiej i średniej podczerwieni (700–4000 nm).

Transmisja światła widzialnego w atmosferze i wodzie

Światło widzialne jest w małym stopniu absorbowane przez atmosferę i wodę. W zakresie długości fal 400–700 nm światło przenika w głąb oceanu, tworząc strefę eufotyczną, co jest kluczowe dla produkcji fitoplanktonu. W przeciwieństwie do bliskiej podczerwieni, która jest szybko absorbowana, światło widzialne ma dużą transmisję zarówno w wodzie, jak i w atmosferze.

• W atmosferze ziemskiej promieniowanie widzialne ma niską absorpcję przez gazy i chmury, co pozwala na dotarcie do powierzchni Ziemi.
• Ultrafiolet jest głównie pochłaniany przez ozon, a podczerwień przez gazy cieplarniane.
• Przezroczystość atmosfery dla światła widzialnego może wpływać na rozwój fizjologii oka.

Możliwe są również powiązania ewolucyjne między wykorzystaniem światła przez barwniki fotosyntetyczne oraz fotoreceptory.