Świadectwo Wzorcowania
Świadectwo wzorcowania (ang. Calibration Certificate, niem. Kalibrierschein) to oficjalny dokument, który potwierdza wyniki wzorcowania przyrządów pomiarowych. W Polsce jest wydawane przez Główny Urząd Miar oraz akredytowane laboratoria pomiarowe. Dokument ten poświadcza, że wzorcowany przyrząd spełnia określone wymagania metrologiczne, a jego treść opiera się na protokole wzorcowania.
Zawartość Świadectwa Wzorcowania
Świadectwa wzorcowania w Polsce zazwyczaj zawierają informacje dotyczące zgodności przyrządu z wymaganiami metrologicznymi. Wydanie takiego poświadczenia jest możliwe tylko w dwóch przypadkach:
- Suma wartości błędu i niepewności pomiaru jest mniejsza lub równa tolerancji w punktach pomiarowych.
- Stosunek niepewności do tolerancji w punktach pomiarowych jest odpowiednio niski (zaleca się wartość 1:10 lub wyższą).
W przypadku niespełnienia tych wymogów, laboratorium może umieścić zastrzeżenie w świadectwie. Może również nie wydawać oceny, jeśli brak jest specyfikacji tolerancji przyrządu lub na życzenie klienta.
Historia i Wymogi
W Polsce zasady dotyczące zawartości świadectw wzorcowania wykształciły się na podstawie normy PN-EN ISO/IEC 17025. Od 2001 roku zrezygnowano z umieszczania punktu „OKRES WAŻNOŚCI ŚWIADECTWA”, jednak laboratoria mogą go wprowadzić na życzenie klienta. Przesunięcie odpowiedzialności za ustalanie okresów wzorcowania na użytkowników przyrządów pomiarowych ma na celu uproszczenie procesu.
Cecha Wyróżniająca
Świadectwo wydane przez akredytowane laboratoria zawiera znak akredytacji PCA, podczas gdy dokumenty wydawane przez organy administracji miar mają godło państwowe RP w nagłówku. W przypadku akredytacji organu administracji miar, oba te symbole mogą być obecne na świadectwie.
Świadectwa wydawane przez Główny Urząd Miar, mimo braku akredytacji, są powszechnie uznawane za równoważne tym wydawanym przez laboratoria akredytowane.
