Surykatka szara (Suricata suricatta)
Surykatka szara, znana również jako meerkat, to gatunek drapieżnego ssaka z rodziny mangustowatych. Występuje głównie w Afryce Południowej.
Taksonomia
Gatunek został po raz pierwszy opisany w 1776 roku przez niemieckiego przyrodnika Johann Christian Daniela von Schrebera jako Viverra suricatta. Surykatka jest jedynym żyjącym przedstawicielem rodzaju Suricata.
Etymologia
- Suricata: nazwa pochodząca z południowoafrykańskiego terminu suricat.
- iona: nazwa odnosi się do Parku Narodowego Iona w Angoli.
- marjoriae: upamiętnia Marjorie Bradfield, żonę południowoafrykańskiego rolnika.
Zasięg występowania
Surykatka szara zamieszkuje różne obszary Afryki Południowej, w tym:
- S. s. suricatta: pustynia Kalahari (Namibia, Botswana, Południowa Afryka).
- S. s. iona: południowo-zachodnia Angola.
- S. s. marjoriae: pustynia Namib w Namibii.
Morfologia
Długość ciała surykatek wynosi od 24,5 do 29 cm, a ich masa ciała wynosi od 620 do 969 g. Samice są zazwyczaj większe po osiągnięciu pozycji dominującej. Ich sierść jest jasnopopielata z czarnymi pręgami, natomiast głowa i uszy są białe i czarne.
Tryb życia
Surykatki prowadzą dzienny tryb życia w stadach liczących do 30 osobników. Wykazują złożone zachowania socjalne, w tym systemy alarmowe w przypadku zagrożenia oraz „szkoły łowieckie” dla młodych. Ich dieta jest wszystkożerna, obejmująca owady, gady, ptaki oraz rośliny.
Rozród
W naturze surykatki mogą rodzić młode przez cały rok, z najwięcej narodzin od sierpnia do marca. Ciąża trwa 11 tygodni, a samica rodzi przeciętnie od 2 do 4 młodych. Surykatki mogą żyć do 12 lat, przy średniej długości życia wynoszącej 7 lat.
Podsumowanie
Surykatka szara jest fascynującym gatunkiem charakteryzującym się złożonymi zachowaniami społecznymi oraz przystosowaniem do życia w trudnych warunkach afrykańskich. Ich umiejętności łowieckie oraz struktura społeczna czynią je wyjątkowymi wśród ssaków.
