„`html
Sukarno – Pierwszy Prezydent Indonezji
Sukarno, znany także jako Bung Karno (ur. 6 czerwca 1901 w Surabai, zm. 21 czerwca 1970 w Dżakarcie), był pierwszym prezydentem niepodległej Indonezji.
Życiorys
Sukarno urodził się w Holenderskich Indiach Wschodnich jako syn nauczyciela. Po ukończeniu szkoły średniej w Surabai, rozpoczął studia techniczne w Bandungu. Jako lider indonezyjskiego ruchu niepodległościowego, założył Narodową Partię Indonezji w 1927 roku. Po aresztowaniu przez władze kolonialne w 1929 roku, zyskał popularność jako bohater narodowy.
Niepodległość Indonezji
Po kapitulacji Japonii w 1945 roku, Sukarno wraz z Muhammadem Hattą ogłosił niepodległość Indonezji 17 sierpnia 1945. Jego wizja konstytucji opierała się na zasadach Pancasila, które łączyły elementy socjalizmu, nacjonalizmu i islamu. Sukarno starał się balansować wpływy różnych grup, w tym wojska i komunistów, w obliczu wewnętrznych napięć i konfliktów.
Relacje międzynarodowe i konflikty
W latach 50. Sukarno zacieśnił stosunki z Chinami i zorganizował Konferencję w Bandungu, która miała na celu współpracę krajów azjatyckich i afrykańskich. W latach 60. Indonezja popadła w konflikt z Malezją, a Sukarno wspierał lewicowych partyzantów w regionie.
Odsunięcie od władzy
W 1965 roku po zamachu stanu, w wyniku którego zginęło wielu antykomunistycznych generałów, Sukarno stracił władzę na rzecz Suharto. Sukarno został zmuszony do rezygnacji 11 marca 1966 i osadzony w areszcie domowym aż do swojej śmierci w 1970 roku.
Życie prywatne
Sukarno był żonaty czterokrotnie i miał co najmniej osiem dzieci, w tym Megawati Soekarnoputri, która została czwartym prezydentem Indonezji. Uważany był za kontrowersyjnego ze względu na swoje liczne romanse.
Podsumowanie
- Pierwszy prezydent Indonezji, ogłosił niepodległość w 1945 roku.
- Wizja polityczna oparta na Pancasila.
- Stracił władzę po zamachu stanu w 1965 roku.
- Osadzony w areszcie domowym aż do śmierci w 1970 roku.
„`
