„`html
Sufczyn
Sufczyn to wieś położona w województwie małopolskim, w powiecie brzeskim, należąca do gminy Dębno. Przez miejscowość przebiega droga krajowa DK 94, łącząca Brzesko z Tarnowem.
Nazwa
Nazwa miejscowości została wymieniona w zlatynizowanej formie Suchczyn przez Jana Długosza w latach 1470–1480 w księdze Liber beneficiorum dioecesis Cracoviensis.
Historia
Sufczyn powstał w 1317 lub 1357 roku na podstawie przywileju Władysława Łokietka, który nadał Mściwojowi z rodu Pobogów prawo do osadzenia wsi na prawie średzkim. Do XVIII wieku miejscowość znana była jako Suchczyn.
W 1470 roku Jan Długosz wymienia Sufczyn, wskazując Jakuba Dębińskiego jako właściciela. W 1581 roku wieś liczyła 15 łanów kmiecych, 3 zagrodników, 2 piekarzy i 4 rzemieślników, a jej właścicielem był Jan Rupniewski.
Pod koniec XIX wieku Sufczyn składał się z obszaru dworskiego i wiejskiego, z 12 domami i 86 mieszkańcami w części dworskiej oraz 154 domami w części wiejskiej, gdzie mieszkało 907 osób, w tym 41 Żydów. Obszar dworski obejmował m.in. zakład gorzelniczy, młyn oraz karczmy.
Do 1934 roku Sufczyn był samodzielną gminą. Ostatnim wójtem był Piotr Witek, a wcześniej Adam Michałek. Po reformie administracyjnej wieś została przyłączona do gminy Dębno.
Dzielnice
W okresie emigracyjnym Sufczyn dzielił się na pięć obszarów: Dół, Góra, Granice, Zagórze i Rajsko.
Zabytki
W Sufczynie znajduje się figura św. Jana Nepomucena, umieszczona na kamiennym postumencie z herbami Nowina i Trąby oraz inskrypcją upamiętniającą fundatorów, Józefa Janotę i jego żonę Teofilę, z dnia 6 października 1751 roku.
„`
