Suchorośla, suchorosty, sklerofity
Suchorośla, znane również jako suchorosty i sklerofity, to rośliny przystosowane do życia w ekstremalnych warunkach gorących i suchych. Ich kluczową cechą jest efektywna gospodarka wodna, różniąca się od sukulentów, które magazynują wodę. Suchorosty potrafią znacznie ograniczać transpirację, co pozwala im przetrwać w okresach niedoboru wody oraz intensywnie gospodarować wodą, gdy jest ona dostępna.
Adaptacje morfologiczne
Suchorośla posiadają zaawansowany i głęboki system korzeniowy, który jest znacznie większy niż masa pędu nadziemnego. Dzięki temu, w połączeniu z wysoką wartością osmotyczną soku komórkowego oraz dużą liczbą szparek, rośliny te efektywnie pobierają wodę z gleby. Ciśnienie osmotyczne w ich komórkach może osiągać nawet 100 atm.
- Redukcja transpiracji poprzez zmniejszenie powierzchni liści.
- Obecność liści łuskowato-igiełkowatych lub ich całkowity brak.
- Pokrycie liści grubą warstwą kutykuli.
- Wielowarstwowa epidermis oraz umieszczanie szparek w zagłębieniach.
- Liście twarde, z silnie rozwiniętą tkanką wzmacniającą, o długotrwałym żywotności.
- Zielone łodygi często pełnią funkcję asymilacyjną.
Adaptacje anatomiczne
W budowie wewnętrznej tkanek sklerofitów można zauważyć kilka przystosowań:
- Grube blaszki liściowe.
- Zwarty mezofil z ograniczoną ilością przestworów międzykomórkowych.
- Dominacja miękiszu palisadowego, który często występuje po obu stronach blaszki liściowej.
- Brak miękiszu gąbczastego w niektórych przypadkach.
Te przystosowania pozwalają suchoroślom na efektywne przeżycie w trudnych warunkach klimatycznych.
