„`html
SU-152 – Radzieckie Ciężkie Działo Samobieżne
SU-152 (ros. СУ-152) to radzieckie ciężkie działo samobieżne z okresu II wojny światowej, zaprojektowane w latach 1942-1943 przez Zakłady Kirowskie w Czelabińsku. Pojazd był przeznaczony do wsparcia piechoty oraz zwalczania umocnień i ciężkich czołgów nieprzyjaciela.
Specyfikacje Techniczne
- Typ pojazdu: Ciężkie działo samobieżne
- Załoga: 5 osób
- Produkcja: 1943 (około 700 sztuk)
- Silnik: 12-cylindrowy W-2K, 600 KM
- Pancerz: 22-75 mm
- Masa: 45,5 t
- Prędkość: 43 km/h na drodze, 14 km/h w terenie
- Uzbrojenie: Haubicoarmata ML-20S kal. 152 mm
Historia i Producent
Prace nad SU-152 rozpoczęto 15 kwietnia 1942 roku. Prototyp został zaprezentowany w styczniu 1943 roku, a jego produkcję seryjną uruchomiono w lutym tego samego roku. Działa te wprowadzone na uzbrojenie Armii Czerwonej odegrały znaczącą rolę w bitwie na łuku kurskim, zwalczając niemieckie czołgi, w tym Tygrysy.
Służba
SU-152 były używane głównie przez Armię Czerwoną, a także w ograniczonym zakresie przez Wojsko Polskie w latach 1945-1949. Po wojnie większość egzemplarzy została wycofana, ustępując miejsca nowocześniejszym działom, takim jak ISU-152.
Ocalenie i Dziedzictwo
Obecnie z około 700 wyprodukowanych SU-152 przetrwały jedynie trzy egzemplarze. Dwa z nich znajdują się w Lubuskim Muzeum Wojskowym w Drzonowie, a jeden w Muzeum Czołgów w Kubince w Rosji.
Podsumowanie
SU-152 to ikona radzieckiej myśli technicznej z czasów II wojny światowej, która skutecznie wspierała działania bojowe oraz wpływała na przebieg licznych starć. Jego konstrukcja i osiągi uczyniły go jednym z ważniejszych pojazdów artyleryjskich tamtej epoki.
„`
