Styl bogaty (420-400 r. p.n.e.)
Styl bogaty to okres w sztuce greckiej, kiedy dekoracje waz skoncentrowano na malarstwie. Obrazy na naczyniach przedstawiały postacie w zadumie, romantyczne sceny oraz elementy przyrody, tworząc kompozycje wieloplanowe. Mimo swojej nazwy, styl ten charakteryzował się schyłkiem ceramiki attyckiej, co było wynikiem wojen domowych, kryzysu oraz spadku zamówień na wyroby attyckie.
Cechy stylu
- Przeniesienie obrazów na wazy.
- Postacie przedstawiane w romantycznych pozach.
- Wprowadzenie elementów przyrody.
- Kompozycje wieloplanowe.
- Spadek jakości wyrobów ceramicznych.
Artyści
Do najważniejszych artystów tego okresu należeli:
Malarz z Eretrii
Malarz z Eretrii był pionierem, który ukazywał życie kobiet w pełnych gracji i finezji pozach. Jego prace cechowały się pięknie oddanymi szatami i draperiami.
Malarze monumentalni: Apollondoros, Parrasjos, Zeuksis
Trzech monumentalnych malarzy, Apollondoros, Parrasjos i Zeuksis, wyznaczało kierunki w malarstwie wazowym. Odeszli od wzorów rzeźbiarskich na rzecz malarstwa monumentalnego, co jednak negatywnie wpłynęło na kompozycje ceramiczne. Parrasjos wprowadził realistyczną mimikę, podczas gdy Apollondoros i Zeuksis koncentrowali się na psychologii postaci oraz kształtowaniu przestrzeni.
Malarze wazowi
Typowi przedstawiciele malarzy waz to:
- Malarz Azjona – ukazujący wojowników w boju.
- Malarz Kadmosa – inspirowany dawnymi mistrzami, wprowadzał dramatyzm w ruchach postaci.
- Malarz Mejdiasa – kontynuator tradycji z Eretrii, jego prace cechowała bogata dekoracja i lekkość kompozycji.
Schyłek malarstwa wazowego (400-350 p.n.e.)
IV wiek p.n.e. to czas rozłamu między malarstwem monumentalnym a wazowym, co było spowodowane trudnościami w kopiowaniu urozmaiconych dzieł. Upadek ceramiki attyckiej miał miejsce w wyniku wojen i zanikającego eksportu. Ostatnie wzloty malarstwa wazowego to naczynia stylu kerczeńskiego, które zawierały przedstawienia kobiet, sceny walk i motywy sportowe, podporządkowane potrzebom klientów.
