Sturmgeschütz IV (StuG IV)
Sturmgeschütz IV, znane również jako SdKfz 167, to niemieckie samobieżne działo pancerne z okresu II wojny światowej. Charakterystyczne dla tego pojazdu są dobre właściwości trakcyjne, sprawdzone działo kal. 75 mm oraz niska sylwetka.
Specyfikacja techniczna
- Producent: Krupp-Gruson
- Typ: Działo pancerne
- Trakcja: Gąsienicowa
- Załoga: 4 osoby (dowódca, kierowca, celowniczy, ładowniczy)
- Data prototypu: 1943
- Lata produkcji: 1943 – 1945
- Wyprodukowano: 1108 sztuk + 31 przebudowanych z czołgów
- Silnik: Maybach HL 120TRM, 12-cylindrowy, 300 KM
- Masa: 23 000 kg
- Prędkość maksymalna: 35-40 km/h
- Zasięg: 210 km
- Uzbrojenie:
- 1 armata 75 mm StuK40 L/48
- 1 karabin maszynowy MG 34 kal. 7,92 mm
Historia
Pojazd został zaprojektowany na podstawie czołgu PzKpfw IV Ausf. G, a jego prototyp powstał w 1943 roku. W miarę rozwoju działa szturmowe, doceniono ich efektywność na polu bitwy, co przyczyniło się do rozpoczęcia produkcji seryjnej.
Po pokazie nowego działa 6 grudnia 1943 roku, produkcja została zatwierdzona przez Hitlera. Zbudowano 31 sztuk przebudowanych z czołgów oraz 1108 seryjnych w zakładach Nibelungenwerke i Krupp.
Elementy pojazdu były produkowane przez różne zakłady, a pierwsze zachowane egzemplarze odkryto po wojnie. W 1999 roku jeden z nich został wydobyty z rzeki Sępolenkę i obecnie znajduje się w Muzeum im. Orła Białego w Skarżysku-Kamiennej. Inny egzemplarz, znaleziony w 2008 roku w rzece Rgielewce, wzbogacił kolekcję Muzeum Broni Pancernej w Poznaniu po renowacji w 2009 roku.
Podsumowanie
Sturmgeschütz IV to istotny element niemieckiej broni pancernej II wojny światowej, który wyróżniał się solidną konstrukcją oraz efektywnym uzbrojeniem. Pojazd był szeroko wykorzystywany na frontach, a jego historia jest dokumentowana w licznych muzeach.
