STS Alexander von Humboldt
STS Alexander von Humboldt to niemiecki bark, który został zbudowany w 1906 roku jako rezerwowy latarniowiec. Od 1920 do 1945 roku pełnił funkcję latarniowca na Bałtyku, a po wojnie został przemianowany na „Kiel” i ulokowany u wejścia do Kanału Kilońskiego.
W 1957 roku statek zatonął po staranowaniu przez szwedzki statek, jednak w 1959 roku został wydobyty i wyremontowany. Od 1967 roku pełnił rolę latarniowca rezerwowego na Morzu Północnym. W 1986 roku został zakupiony przez niemieckie stowarzyszenie Sail Training Association Germany, które promuje wychowanie morskie wśród młodzieży. Jego portem macierzystym jest Bremerhaven.
W latach 1986–1988, zgodnie z planami inż. Zygmunta Chorenia, statek przeszedł przebudowę na trzymasztowy bark. 30 maja 1988 roku przemianowano go na „Alexander von Humboldt”, na cześć niemieckiego przyrodnika. Od tego czasu bierze udział w zlotach żaglowców, regatach i Operacjach Żagiel. W 1992 roku po raz pierwszy przepłynął Atlantyk, a w 1998 roku odbył rejs do Ameryki Południowej dla uczczenia swojego patrona.
Atrakcją statku są charakterystyczne zielone żagle oraz kadłub w tym samym kolorze, co sprawia, że jest rozpoznawalny z daleka.
Alexander von Humboldt II
STS Alexander von Humboldt został wycofany ze służby i sprzedany, a obecnie można go spotkać na Karaibach. W Bremie zbudowano jego następcę, „Alexander von Humboldt II”, który wszedł do służby pod koniec 2011 roku. Statek, otaklowany jako bark, ma 24 żagle o łącznej powierzchni 1360 m². Podobnie jak jego poprzednik, ma zielony kadłub i należy do fundacji działającej w ramach niemieckiego oddziału Sail Training International.
