Strefy umiarkowane
Strefy umiarkowane szerokości geograficznych obejmują obszary na obu półkulach, położone między zwrotnikami a kołami podbiegunowymi. Charakteryzują się one znaczną zmiennością w przebiegu promieniowania słonecznego w ciągu roku, z największym nasłonecznieniem w okresie wiosenno-letnim, gdy dni są najdłuższe.
W strefach umiarkowanych Słońce nigdy nie góruje w zenicie, co oznacza brak dnia polarnego i nocy polarnej. W czasie przesilenia letniego, w pobliżu zwrotnika Raka, Słońce osiąga niemal 90° wysokości nad horyzontem, podczas gdy w okolicach koła podbiegunowego południowego jego wysokość nie przekracza 0°. W okresie przesilenia zimowego, Słońce świeci na poziomie około 43° nad horyzontem w pobliżu zwrotnika.
W strefach umiarkowanych występuje duża zmienność długości dnia i nocy. Na przykład w Polsce najdłuższy dzień lata trwa od 16 godzin i 10 minut na południu do 17 godzin i 20 minut na północy. Natomiast najkrótszy dzień zimy na północy jest krótszy o ponad 10 godzin, a na południu o prawie 8 godzin.
Charakterystyka atmosferyczna
W strefach umiarkowanych powstają atmosferyczne komórki Ferrela oraz masy powietrza polarnego. Obszary te częściowo pokrywają się ze strefami klimatu umiarkowanego oraz podzwrotnikowego.
Podsumowanie
- Strefy umiarkowane znajdują się między zwrotnikami a kołami podbiegunowymi.
- Najwięcej promieniowania słonecznego występuje w półroczu wiosenno-letnim.
- Brak dnia i nocy polarnej oraz zmienność długości dnia i nocy.
- Występowanie komórek Ferrela i mas powietrza polarnego.
Strefy umiarkowane wpływają na różnorodność klimatyczną i warunki atmosferyczne w tych regionach.
