Stoa w architekturze starogreckiej
Stoa, w architekturze starogreckiej, to wolno stojąca, wydłużona hala kolumnowa zamknięta z tyłu ścianą, często ozdobioną malowidłami. Pełniła funkcje handlowe, rekreacyjne oraz administracyjne, zapewniając mieszkańcom osłonę przed deszczem i słońcem w przestrzeniach publicznych.
Funkcje i zastosowanie
Stoa była istotnym elementem w architekturze greckich miast, szczególnie w:
- Obramowaniu agory
- Palestrach
- Gimnazjonach
W architekturze bizantyńskiej stoa była definiowana jako sala z dachem podtrzymywanym przez kolumny ustawione równolegle do tylnej ściany.
Przykład słynnej stoi
Jednym z najbardziej znanych przykładów stoi w Atenach jest stoa poikile („stoa malowana”). Została wzniesiona przez Kimona około 450 p.n.e. w pobliżu agory. Nazwa odnosi się do dekoracyjnych malowideł autorstwa Polignota i Mikona Panajosa, które przedstawiały sceny bitewne.
W stoa poikile nauczał filozof Zenon z Kition, co przyczyniło się do nazwania jego szkoły filozoficznej stoicyzmem.
