Stefan Szyller
Stefan Szyller (1857-1933) był polskim architektem i konserwatorem zabytków, znanym z działalności w nurcie historyzmu. Urodził się 4 września 1857 roku w Warszawie, gdzie później zmarł 22 czerwca 1933 roku w Kutnie. Jego wykształcenie zdobył w Petersburgu na Akademii Sztuk Pięknych, kończąc studia w 1881 roku.
Kariera zawodowa
Szyller był zwolennikiem historycznych form architektonicznych, inspirował się renesansem i barokiem. W latach 1906-1908 prowadził wykłady z kompozycji architektonicznych na Kursach Politechnicznych w Warszawie. Należał do Towarzystwa Kursów Naukowych.
Rodzina
Był żonaty z Zofią Rymowicz, z którą miał syna Stefana i córki. Jego syn, również imieniem Stefan, zginął w 1919 roku jako podporucznik 1 Pułku Szwoleżerów.
Odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1927)
Ważniejsze projekty
- Gmach główny Politechniki Warszawskiej
- Brama Uniwersytetu Warszawskiego
- Kościół Najświętszego Serca Jezusa w Radomiu
- Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Warszawie
- Wiadukt Markiewicza w Warszawie
- Pałac Niemojowskich w Marchwaczu
- Osiedle Fabryki Broni w Radomiu
- Rozbudowa katedry w Płocku
- Kościół św. Katarzyny w Radomiu
Szlak Twórczości Architektonicznej
W 2015 roku utworzono w regionie radomskim Szlak Twórczości Architektonicznej Stefana Szyllera, który obejmuje jego najważniejsze realizacje, w tym obiekty sakralne i przemysłowe.
Publikacje
Szyller jest autorem książki Czy mamy polską architekturę? wydanej w 1916 roku.
Podsumowanie
Stefan Szyller pozostawił po sobie znaczący dorobek architektoniczny, który do dziś jest doceniany. Jego prace przyczyniły się do kształtowania krajobrazu architektonicznego Polski, a w szczególności Warszawy i Radomia.
