„`html
Stefan Swieżawski – krótki opis
Stefan Swieżawski (10 lutego 1907 – 18 maja 2004) był polskim historykiem filozofii, autorem ponad 250 prac naukowych, w tym przełomowego dzieła Dzieje filozofii europejskiej w XV wieku.
Formacja duchowa i edukacja
Urodził się w zamożnej rodzinie ziemiańskiej. W latach 1925-1932 studiował filozofię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie wpływ na jego rozwój miała lwowsko-warszawska szkoła filozoficzna. Po obronie doktoratu w 1932 roku w Paryżu, rozpoczął pracę na Uniwersytecie Poznańskim. W 1933 roku poślubił Marię Stadnicką.
Kariera akademicka
Od 1935 roku był związany z Uniwersytetem Jana Kazimierza we Lwowie, a podczas II wojny światowej wykładał na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich. Habilitację obronił w 1946 roku na Uniwersytecie Adama Mickiewicza, a następnie został profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, gdzie kierował Katedrą Historii Filozofii Średniowiecznej i Nowożytnej do 1978 roku. Był także bliskim współpracownikiem Jana Pawła II.
Osiągnięcia i odznaczenia
- Nagroda im. Księdza Idziego Radziszewskiego (1983)
- Order Orła Białego (1997)
- Order Ecce Homo (2004, pośmiertnie)
- Nagroda Fundacji na rzecz Nauki Polskiej za Dzieje europejskiej filozofii klasycznej (2001)
- Doktor honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1989)
Działalność w PRL
W czasach PRL jego działalność była cenzurowana. W 1976 roku podpisał list przeciwko zmianom w konstytucji, a jego nazwisko znalazło się na liście osób pod szczególną kontrolą cenzury.
Wybrane dzieła
- Zagadnienie historii filozofii
- Alfabet duchowy
- Dzieje europejskiej filozofii klasycznej
- Traktat o człowieku
- Święty Tomasz na nowo odczytany
- Między średniowieczem a czasami nowymi
Życie osobiste
Na końcu życia Swieżawski z żoną przekazał swój dobytek wnukom i osiedlił się w ośrodku opiekuńczym „Tabita” w Konstancinie. Zmarł kilka miesięcy po śmierci żony, był tercjarzem dominikańskim i został pochowany w habicie.
„`
