Dzisiaj jest 16 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Stefan Niesiołowski

„`html

Stefan Niesiołowski – Życiorys i Działalność

Stefan Niesiołowski, urodzony 4 lutego 1944 roku w Kałęczewie, to polski polityk, entomolog i nauczyciel akademicki, profesor nauk biologicznych. Był aktywnym działaczem opozycji demokratycznej w okresie PRL oraz posłem na Sejm w różnych kadencjach (1989–1993, 1997–2001, 2007–2019) oraz senatorem w latach 2005–2007.

Wykształcenie i Kariera Naukowa

W 1966 roku ukończył studia na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie rozpoczął pracę naukową. W 1979 uzyskał stopień doktora, a w 1990 stopień doktora habilitowanego, a w 2005 tytuł profesora. Specjalizuje się w entomologii, pracując w Katedrze Zoologii Bezkręgowców i Hydrobiologii.

Działalność Polityczna

Przed 1989 rokiem

W okresie studiów był aktywny w duszpasterstwie akademickim i współzałożył konspiracyjną organizację Ruch. Brał udział w różnych akcjach protestacyjnych, w tym w wynoszeniu sprzętu poligraficznego dla podziemnych wydawnictw. W 1974 roku został amnestionowany.

Po 1989 roku

Po 1989 roku był współzałożycielem Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego i uczestniczył w różnych ugrupowaniach politycznych, w tym w Platformie Obywatelskiej. W 2005 roku został senatorem, a w 2007 wicemarszałkiem Sejmu. W 2016 roku założył koło poselskie Europejscy Demokraci, a później był członkiem PSL-Koalicji Polskiej.

W 2019 roku zrezygnował z immunitetu w związku z oskarżeniem o korupcję, jednak w 2022 roku został uniewinniony przez sąd.

Życie Prywatne

Niesiołowski jest żonaty z Anną Królikowską-Niesiołowską i ma córkę Joannę. Jego rodzina ma bogate tradycje patriotyczne.

Odznaczenia

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1989)
  • Krzyż Wolności i Solidarności (2017, przyjęcia odmówił)
  • Wielka Wstęga Orderu Lśniącej Gwiazdy (2009)
  • Złoty Krzyż Honorowy Bundeswehry (2014)

Publikacje

  • „Ruch” przeciw totalitaryzmowi, Niezależna Oficyna Wydawnicza, 1985.
  • Wysoki brzeg, „W Drodze”, 1989.
  • Niemieccy przeciwnicy Hitlera, Liber, 1995.
  • Nie walczyliśmy na próżno, 2009.

„`