Stefan Juliusz Marian Liszko
Stefan Liszko (27 sierpnia 1892 – 24 stycznia 1991) był pułkownikiem kawalerii Wojska Polskiego, działaczem niepodległościowym oraz kawalerem Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się we wsi Szlasy, w rodzinie Juliusza i Wandy z Uszyńskich. Ukończył sześć klas gimnazjum oraz dwa lata szkoły agronomicznej. W 1911 roku wyjechał do Galicji, a następnie do Nowego Jorku, gdzie organizował drużyny bojowe „Sokoła” oraz angażował się w Polskich Drużynach Strzeleckich i Polskiej Partii Socjalistycznej.
W 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich, gdzie brał udział w słynnej szarży pod Rokitną. Za ten czyn otrzymał Order Virtuti Militari. Po kryzysie przysięgowym został internowany, ale w 1918 roku powrócił do Polski.
Od listopada 1918 roku służył w odrodzonym Wojsku Polskim, walcząc w wojnie z bolszewikami. W 1920 roku został awansowany na rotmistrza. Po wojnie kontynuował karierę wojskową, a w 1937 roku awansował na pułkownika.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził swoim pułkiem aż do kapitulacji Warszawy, po czym trafił do niewoli niemieckiej. Po wojnie wrócił do Polski, gdzie zmarł w 1991 roku. Pochowany jest na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie.
Rodzina
Stefan Liszko był rozwiedziony i miał dwie córki: Lidię i Jadwigę.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (pięciokrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Brązowy Medal Waleczności
Podsumowanie
Stefan Liszko był postacią znaczącą w historii Polski, zarówno jako żołnierz, jak i działacz niepodległościowy. Jego odwaga i poświęcenie zostały docenione przez liczne odznaczenia wojskowe.
