Stefan Garczyński (poeta)

„`html

Stefan Florian Garczyński

Data urodzenia: 13 października 1805
Data śmierci: 20 września 1833
Miejsce urodzenia: Kosmów, Polska

Życiorys

Stefan Garczyński był polskim poetą romantycznym i uczestnikiem powstania listopadowego. Urodził się w rodzinie wojskowej, jako syn pułkownika Franciszka Garczyńskiego. Po wczesnej utracie rodziców, trafił pod opiekę ciotki. Kształcił się w Liceum Warszawskim oraz w Berlinie, gdzie miał kontakt z Heglem, co wpłynęło na jego twórczość.

W 1831 roku, jako porucznik Pułku Jazdy Poznańskiej, został odznaczony Złotym Krzyżem Wojskowym Virtuti Militari. Po powstaniu wyemigrował do Drezna, a następnie do Awinionu, gdzie zmarł na gruźlicę. Jego twórczość była blisko związana z Adamem Mickiewiczem, z którym się przyjaźnił.

Twórczość

Garczyński nie pozostawił obfitego dorobku literackiego, ale jego wiersze odzwierciedlają wpływy liryki Petrarki i często poruszają temat nieszczęśliwej miłości oraz egzystencjalnego opuszczenia. Debiutował w 1831 roku utworem Lasek olszowy, a jego najważniejsze dzieła to:

Wacława dzieje – przedstawia romantycznego młodzieńca z intelektualnymi rozterkami, łącząc historię z filozofią Hegla.
Sonety wojenne (1833) – zawierają lirykę powstańczą i epicki opis wydarzeń wojennych.
Wspomnienia z czasów wojny narodowej polskiej – ukazują świętość sprawy polskiej.

Recepcja twórczości

Poezja Garczyńskiego spotkała się z różnorodną oceną. Początkowo była entuzjastycznie przyjmowana, w dużej mierze dzięki rekomendacji Mickiewicza. Jednak w dwudziestoleciu międzywojennym jej wartość była kwestionowana przez krytyków, którzy podkreślali ograniczenia jego twórczości.