Stefan Dzierżek (23 września 1913 – 3 sierpnia 2005) był polskim duchownym katolickim, jezuitą oraz działaczem opozycyjnym w okresie PRL. Jest honorowym obywatelem Kalisza.
Życiorys
Dzierżek wstąpił do nowicjatu jezuitów w 1928 roku. W 1937 rozpoczął studia fizyczne na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W czasie II wojny światowej, jako ochotnik, wziął udział w kampanii wrześniowej. W marcu 1942 roku został aresztowany przez gestapo i przez pewien czas był więziony. 3 października 1944 przyjął święcenia kapłańskie w Wilnie.
W 1946 roku, na polecenie przełożonych, wrócił do Polski. Pełnił różne funkcje w zakonie jezuitów, a w latach 1962-1967 był prowincjałem w Kaliszu. Działał w kaliskich środowiskach opozycyjnych, pełniąc rolę kapelana i wspierając represjonowanych. W czasie stanu wojennego wystawił żłobek o wymowie politycznej, co naraziło go na represje ze strony władz. Został dwukrotnie aresztowany i skazany na karę w zawieszeniu oraz dwa miesiące więzienia. Swoją działalność opisał w książce Gdy odwaga kosztowała (1991).
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (1944)
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
- Medal Wojska
- Krzyż Armii Krajowej
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Odznaka „Zasłużony dla miasta Kalisza” (1991)
- Tytuł honorowego obywatela Kalisza
- Tytuł Honorowego Członka NSZZ „Solidarność” (1995)
Podsumowanie
Stefan Dzierżek był znaczącą postacią w polskim duchowieństwie oraz ruchu opozycyjnym, który walczył o wolność i prawa człowieka w trudnych czasach PRL. Jego wkład w działalność społeczną i religijną przyniósł mu szereg odznaczeń i uznanie wśród lokalnej społeczności.
