Staurakios – Krótkie Panowanie Cesarza Bizantyńskiego
Staurakios był cesarzem bizantyńskim w okresie od 27 lipca do 2 października 811 roku. Był synem cesarza Nicefora I i został koronowany na współwładcę w grudniu 803 roku. W 807 roku ożenił się z Teofano, krewną zdetronizowanej cesarzowej Ireny.
Klęska i Abdykacja
Po klęsce wojsk bizantyńskich w wąwozie pod Wyrbicą 26 lipca 811 roku, Staurakios odniósł poważne rany. Został uratowany przez żołnierzy, którzy przetransportowali go najpierw do Adrianopola, a następnie do Konstantynopola. Pomimo starannej opieki medycznej, jego stan się pogarszał.
W obliczu braku dziedzica, na tron miał największe szanse jego szwagier, Michał Rangabe, wspierany przez wojsko i patriarchy Nicefora. Jednak Teofano, żona Staurakiosa, dążyła do objęcia władzy, co skomplikowało sytuację polityczną. W wyniku opóźnień cesarza, armia, przy wsparciu senatu, przeprowadziła przewrót.
2 października 811 roku Staurakios został zmuszony do abdykacji. Zmarł niedługo później, 11 stycznia 812 roku.
Bibliografia
- G. Ostrogorski, Dzieje Bizancjum, przeł. pod red. H. Evert-Kappesowej, wyd. 3 Warszawa 2008.
- Robert Browning, Cesarstwo Bizantyńskie, przeł. G. Żurek, Warszawa 1997.
- Kazimierz Zakrzewski, Historia Bizancjum, wyd. 2 Kraków 1999.
