Statek kosmiczny
Statek kosmiczny to pojazd zdolny do poruszania się poza atmosferą Ziemi, wynoszony w górę dzięki napędowi rakietowemu. Współczesne statki kosmiczne wykorzystują silniki napędowe, które wytwarzają siłę odrzutu. Wyróżnia się kilka typów statków kosmicznych, w tym:
- rakieta
- kapsuła
- wahadłowiec
- samolot kosmiczny
- sonda kosmiczna
- sztuczny satelita
Pierwszym statkiem kosmicznym był niemiecki pocisk V2, który wykonał lot suborbitalny 20 czerwca 1944 roku. Pierwszy załogowy lot orbitalny zrealizował radziecki Wostok 1, na pokładzie którego 12 kwietnia 1961 roku poleciał Jurij Gagarin. Natomiast Alan Shepard był pierwszym Amerykaninem w kosmosie, wykonując lot suborbitalny 5 maja 1961 roku. John Glenn osiągnął orbitę okołoziemską 20 lutego 1962 roku jako pierwszy Amerykanin.
Atmosfera w statkach kosmicznych
Aby umożliwić loty załogowe, statki kosmiczne są wyposażone w systemy wytwarzające sztuczną atmosferę, co pozwala załodze na swobodne oddychanie bez masek tlenowych. Systemy te muszą utrzymywać odpowiednie parametry powietrza i wilgotności, a także eliminować zanieczyszczenia, takie jak dwutlenek węgla i inne gazy powstające w trakcie lotu.
Atmosfera ziemska składa się głównie z azotu (78,084%), tlenu (20,946%) oraz argonu (0,934%). W statkach kosmicznych, tlen jest kluczowym składnikiem sztucznej atmosfery, z ewentualnym dodatkiem helu. Ciśnienie atmosferyczne w kabinie może być zmniejszone do 1/3 do 1/5 wartości panującej na Ziemi.
Bibliografia
- Mały słownik astronautyczny, Wiedza Powszechna, Warszawa, 1960
