Starożytny Rzym
Starożytny Rzym to cywilizacja rozwijająca się w basenie Morza Śródziemnego oraz części Europy, której kolebką było miasto Rzym, leżące w Italii. Rzym, założony w VIII wieku p.n.e., wkrótce rozpoczął ekspansję, wchłaniając m.in. kulturę starożytnej Grecji. Obok rozwoju kultury, Rzymianie wprowadzili chrześcijaństwo, co miało istotny wpływ na przyszłość cywilizacji europejskiej. Formalny koniec starożytnego Rzymu datuje się na 1453 rok n.e., wraz z upadkiem Konstantynopola, chociaż często wskazuje się na rok 476 n.e. jako upadek cesarstwa zachodniorzymskiego.
Periodyzacja dziejów Rzymu
- Rzym królewski: od założenia Rzymu (753 p.n.e.) do obalenia Tarkwiniusza Pysznego (509 p.n.e.)
- Republika rzymska (509–27 p.n.e.):
- Okres wczesnej Republiki: od 509 p.n.e. do zakończenia podboju Italii (264 p.n.e.)
- Okres średniej Republiki: od rozpoczęcia wojen punickich (264 p.n.e.) do 133 p.n.e.
- Okres późnej Republiki: od reform agrarnych braci Grakchów (133 p.n.e.) do 27 p.n.e.
- Cesarstwo Rzymskie (27 p.n.e.–1453 n.e.):
- Okres wczesnego Cesarstwa: od 27 p.n.e. do śmierci Marka Aureliusza (180 n.e.)
- Okres średniego Cesarstwa: od 180 n.e. do 284 n.e.
- Okres późnego Cesarstwa: od 284 n.e. do podziału cesarstwa w 395 n.e.
- Cesarstwo zachodniorzymskie: zlikwidowane w 476 n.e.
- Cesarstwo Bizantyńskie: upadło w 1453 n.e.
