Stanisława Wiktoria Dembowska
Stanisława Wiktoria Dembowska, z domu Swinarska, urodziła się 6 czerwca 1891 roku w Moskwie, a zmarła 16 stycznia 1962 roku w Warszawie. Była wybitną polską biolog, profesorem w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Nenckiego.
Wykształcenie i kariera
Dembowska była córką inżyniera Aleksandra Swinarskiego i Nadziei z Włodzimirskich. Ukończyła Wydział Fizyczno-Matematyczny Wyższych Kursów Żeńskich w Moskwie w 1916 roku, specjalizując się w zoologii. Po przeniesieniu się do Warszawy w 1918 roku, pracowała jako nauczycielka szkół średnich oraz w Instytucie Biologii Doświadczalnej, gdzie awansowała na stanowiska laborantki, młodszego oraz starszego asystenta.
W 1918 roku wyszła za mąż za zoologa Jana Dembowskiego. Wraz z mężem spędziła rok w zagranicznych stacjach badawczych, m.in. w Neapolu. Jako docent prowadziła zajęcia w Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. W 1934 roku przeniosła się do Wilna, gdzie podjęła pracę na Uniwersytecie Wileńskim.
Praca po wojnie
Po wojnie (1944-1947) Dembowska mieszkała w Moskwie, gdzie jej mąż działał w Związku Patriotów Polskich. Po powrocie do Polski kontynuowała pracę w Instytucie Biologii Doświadczalnej im. Nenckiego oraz habilitowała się na Uniwersytecie Łódzkim, gdzie prowadziła wykłady z biologii. W 1954 roku uzyskała tytuł profesora nadzwyczajnego.
Obszar badań i działalność
W swojej pracy naukowej Dembowska skupiała się na morfofizjologii pierwotniaków oraz etologii bezkręgowców. Była również zaangażowana w popularyzację biologii.
Upamiętnienie
Stanisława Wiktoria Dembowska została pochowana na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie, w Alei Zasłużonych.
Źródła
- Słownik biologów polskich, Stanisław Feliksiak (red.), Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1987
