Stanisław Wigura
Stanisław Wigura (ur. 9 kwietnia 1901 w Warszawie, zm. 11 września 1932) był polskim konstruktorem lotniczym, inżynierem i pilotem. Współzałożyciel zespołu konstrukcyjnego RWD oraz wykładowca Politechniki Warszawskiej, zdobył uznanie jako pilot, zdobywając wraz z Franciszkiem Żwirką pierwsze miejsce w międzynarodowych zawodach lotniczych Challenge 1932.
Życiorys
Wigura od młodości interesował się lotnictwem, a podczas wojny polsko-bolszewickiej służył w 8. pułku artylerii. Po wojnie ukończył Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie i rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej. W 1925 roku, jako jeden z założycieli Sekcji Lotniczej Koła Mechaników, rozpoczął budowę samolotów.
W 1926 roku zbudował swój pierwszy samolot WR-1, a w 1927 roku, wspólnie z Rogalskim i Drzewieckim, stworzył zespół RWD. Wigura zajmował się obliczeniami konstrukcyjnymi. W 1928 roku powstał samolot RWD-1, a w 1929 roku Wigura uzyskał dyplom inżyniera-mechanika oraz dyplom pilota sportowego.
W kolejnych latach zespół konstrukcyjny RWD tworzył coraz bardziej zaawansowane samoloty, a Wigura aktywnie uczestniczył w sporcie lotniczym. W 1929 roku, z Żwirką, odbył lot okrężny wokół Europy oraz zwyciężył w I Locie Południowo-Zachodniej Polski.
Osiągnięcia i wypadek
W 1932 roku Wigura i Żwirko zdobyli pierwsze miejsce w Challenge 1932 na nowoczesnym samolocie RWD-6, co przyniosło znaczący sukces polskiemu lotnictwu. Niestety, 11 września 1932 roku, podczas lotu do Pragi, obaj zginęli w katastrofie lotniczej w Czechosłowacji spowodowanej oderwaniem się skrzydła samolotu.
Upamiętnienie i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 14 września 1932)
- Złoty Krzyż Zasługi (30 sierpnia 1932)
- Tablice pamiątkowe oraz ulice nazwane na jego cześć w kilku miastach, m.in. w Warszawie i Lublinie.
Wigura został pochowany na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie, a w Cierlicku znajduje się symboliczny grób oraz pomnik ku jego pamięci.
