„`html
Stanisław Szacoń
Stanisław Szacoń (14 grudnia 1918 – 24 czerwca 1977) był żołnierzem Batalionów Chłopskich, major, odznaczony srebrnym krzyżem Virtuti Militari. Pełnił funkcję II komendanta Obwodu 13 Lublin BCh, a także był inżynierem.
Życiorys
Urodził się w Żukowie k. Lublina w rodzinie chłopskiej. Po ukończeniu szkoły podstawowej kształcił się w Szkole Budowlanej w Lublinie, zdobywając tytuł technika budowy dróg. W 1939 roku, jako plutonowy-podchorąży, uczestniczył w bitwie pod Iłżą. Po dostaniu się do niewoli niemieckiej, przetrzymywany był w kilku obozach, gdzie zaraził się gruźlicą.
W 1940 roku uciekł z obozu i wrócił do Żukowa, stając się aktywnym działaczem konspiracyjnym BCh. W 1941 roku był jednym z inicjatorów działań obronnych w Zamojszczyźnie. Od kwietnia 1944 roku pełnił funkcję komendanta Obwodu Lublin BCh, organizując i dowodząc wieloma akcjami, w tym uwolnieniem więźniów i niszczeniem niemieckich dokumentów.
24 lipca 1944 roku, dowodząc akcją w Zastawiu, został ciężko ranny. Po wojnie, pomimo odznaczeń, jego kariera wojskowa była utrudniona przez władze ludowe. Został degradowany i przez wiele lat nękany przez UB.
Po wojnie pracował jako inżynier, projektując m.in. Zalew Zemborzycki. Jego osiągnięcia w tej dziedzinie pozwoliły mu na kontynuowanie kariery zawodowej. Szacoń był osobą, która nigdy nie podjęła współpracy z SB, mimo licznych prób ich przedstawicieli.
Dwukrotnie żonaty, miał syna Andrzeja oraz dwie córki Barbarę i Małgorzatę. Zmarł na raka płuc i został pochowany na cmentarzu wojskowym w Lublinie, zgodnie z jego wolą, bez ceremonii religijnych.
Podsumowanie
- Urodziny: 14 grudnia 1918, Żuków k. Lublina
- Wojskowa kariera: żołnierz BCh, major
- Odznaczenia: srebrny krzyż Virtuti Militari
- Po wojnie: inżynier, projektant infrastruktury
- Rodzina: syn Andrzej, córki Barbara i Małgorzata
- Zgon: 24 czerwca 1977, Lublin
„`
