„`html
Stanisław Pilat
Stanisław Pilat (25 stycznia 1881 – 3 lipca 1941) był polskim chemikiem i profesorem na Politechnice Lwowskiej, gdzie kierował Katedrą Technologii Nafty i Gazów Ziemnych. W 1935 roku był radcą Izby Przemysłowo-Handlowej w Lwowie.
Życiorys
Pilat był synem Tadeusza Pilata, profesora prawa administracyjnego. Ukończył C. K. Gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował na Politechnice Lwowskiej, Berlinie, Würzburgu oraz Uniwersytecie w Lipsku, gdzie uzyskał stopień doktora filozofii w dziedzinie chemii w 1904 roku. Po ukończeniu studiów pracował w Galicyjskim Towarzystwie Naftowym oraz w rafinerii w Pardubicach.
W 1909 roku objął dyrekcję w państwowej rafinerii „Polmin” w Drohobyczu. W 1918 roku przewodniczył Komisji Likwidacyjnej, odpowiedzialnej za reorganizację przemysłu naftowego w Polsce. W 1922 roku rozpoczął działalność dydaktyczną na Politechnice Lwowskiej.
Pilat prowadził badania nad składnikami ropy naftowej, metodami podnoszenia liczby oktanowej paliw oraz procesami przeróbki ropy. Opracował wiele innowacyjnych metod, w tym frakcjonowanie mieszanin naftowych, które zostały opatentowane w USA (patent nr 2141361 z 1938 roku). Był autorem 18 patentów.
W 1935 roku ożenił się z Ewą Neyman. Po zajęciu Lwowa przez ZSRR kontynuował działalność naukową aż do aresztowania przez Niemców w 1941 roku, kiedy to został rozstrzelany w nocy z 3 na 4 lipca wraz z grupą polskich profesorów.
Upamiętnienie
Pilat został uhonorowany na grobowcu chemików polskich na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie umieszczono dedykację przypominającą o ofiarach II wojny światowej.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)
Bibliografia
- Zygmunt Albert, Kaźń profesorów lwowskich – lipiec 1941, Wrocław 1989.
Linki zewnętrzne
„`
