„`html
Stanisław Łempicki
Stanisław Łempicki (25 maja 1886 – 2 grudnia 1947) był polskim historykiem literatury, pisarzem i profesorem Uniwersytetu Jana Kazimierza. Pełnił funkcje dziekana oraz prodziekana Wydziału Humanistycznego tego uniwersytetu, a także był kierownikiem literackim Ossolineum. Był członkiem korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności i przedstawicielem lwowsko-warszawskiej szkoły filozoficznej.
Życiorys
Łempicki uczęszczał do gimnazjum w Nowym Sączu i we Lwowie, gdzie zdał maturę w 1904 roku. Następnie studiował polonistykę, historię, filologię klasyczną oraz prawo na Uniwersytecie Lwowskim. W latach 1910-1921 pracował jako wykładowca w różnych gimnazjach we Lwowie i okolicach. W 1913 roku obronił doktorat, a w 1922 uzyskał habilitację.
W 1924 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w 1933 profesorem zwyczajnym. Jego zainteresowania obejmowały historię kultury oraz literatury polskiej, w tym prace poświęcone m.in. Janowi Kochanowskiemu i Adamowi Mickiewiczowi. Był również dyrektorem Polskiego Muzeum Szkolnego we Lwowie i redaktorem Encyklopedii Wychowania.
Podczas II wojny światowej wykładał literaturę staropolską, a po wojnie kontynuował pracę na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie kierował Katedrą Historii Starszej Literatury Polskiej. Został członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności w 1946 roku i współzałożył Towarzystwo Przyjaciół Ossolineum we Wrocławiu.
Łempicki zmarł w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Salwatorskim. Miał syna Zdzisława oraz żonę Jadwigę Gamską.
Uczniowie
W gronie jego uczniów znaleźli się m.in.: Roman Aftanazy, Stefan Cioroch, Amelia Dician, Jan Dobrzański i wielu innych.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1937)
- Srebrny Wawrzyn Akademicki (1935)
Linki zewnętrzne
„`
