Stanisław Kunicki
Stanisław Kunicki, znany również jako „Grzegorz”, „Abram Bendin” i inne pseudonimy, był polskim działaczem socjalistycznym i rewolucyjnym, urodzonym 6 czerwca 1861 roku w Tyflisie, a zmarłym 28 stycznia 1886 roku w Warszawie.
Życiorys
Kunicki był synem lekarza wojskowego Czesława i Heleny z Popiejków. W wieku 17 lat ukończył gimnazjum w Tyflisie, a po przeprowadzce rodziny do Warszawy rozpoczął działalność polityczną. W 1880 roku, za sprawą Sergiusza Degajewa, dołączył do kółka rosyjskiej Narodnej Woli. Choć nie udało mu się odbudować kółek robotniczych z powodu represji carskiej policji, zdołał wydać w nielegalnej drukarni organ partyjny „Proletariat”.
Kunicki był współzałożycielem pism politycznych, takich jak „Walka Klas” i „Proletariat”, oraz zwolennikiem stosowania aktów terroru w walce politycznej, co przyswoił podczas działalności w „Narodnej Woli”.
W 1884 roku został aresztowany i osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej. Po kilku miesiącach pobytu w więzieniu popadł w depresję, ale dzięki wsparciu towarzyszy szybko się z niej wydobył. W 1885 roku, podczas procesu 29 proletariatczyków, Kunicki, razem z innymi, otrzymał wyrok śmierci. Został stracony 28 stycznia 1886 roku na stokach Cytadeli.
Bibliografia
- Leon Baumgarten, Kunicki Stanisław, Polski Słownik Biograficzny, t. 16, Wrocław-Warszawa-Kraków 1971, s. 194-195
- Helena Wiórkiewicz, Kunicki Stanisław, w: Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 3 K, Warszawa 1992, s. 550-553
