Stanisław Jan Jabłonowski
Stanisław Jan Jabłonowski herbu Prus III (1634-1702) był polskim politykiem i wojskowym, pełniącym szereg wysokich funkcji państwowych, w tym kasztelana krakowskiego (1692-1702) oraz hetmana wielkiego koronnego (1682-1702).
Biografia
Urodził się 3 kwietnia 1634 roku w Łuczy koło Jabłonowa. Był synem Jana Stanisława Jabłonowskiego i Anny Ostroróg. Swoją karierę wojskową rozpoczął w 1655 roku, walcząc przeciwko Rosjanom i Kozakom. Brał udział w wojnie szwedzkiej oraz wojnie z Jerzym II Rakoczym. W 1660 roku został strażnikiem wielkim koronnym, a w 1661 oboźnym wielkim koronnym. Od 1664 był wojewodą ruskim.
Jabłonowski był aktywny w licznych wojnach, w tym w wojnie polsko-kozacko-tatarskiej (1666-1671) oraz w bitwie pod Wiedniem (1683), gdzie dowodził prawym skrzydłem armii. W 1673, jako zwolennik Jana Sobieskiego, przyczynił się do jego wyboru na króla. W 1676 roku objął stanowisko hetmana polnego koronnego.
Odznaczał się dużą ofiarnością na rzecz wojska, co zyskało mu popularność. Jego działalność polityczna obejmowała uczestnictwo w licznych sejmikach i konfederacjach, a także wsparcie dla kandydatów na tron, w tym Augusta II Mocnego i Michała Korybuta Wiśniowieckiego.
Życie prywatne
Stanisław Jan Jabłonowski miał syna, Jana Stanisława, oraz córkę Annę, która wyszła za Rafała Leszczyńskiego, będąc matką króla Stanisława Leszczyńskiego.
Upamiętnienie
W 2013 roku 3 Regionalna Baza Logistyczna w Krakowie otrzymała imię Hetmana Wielkiego Koronnego Stanisława Jana Jabłonowskiego, co jest dowodem na jego znaczenie w historii Polski.
