„`html
Stanisław Grochowiak
Stanisław Antoni Grochowiak (24 stycznia 1934 – 2 września 1976) był polskim poetą, dramatopisarzem, publicystą oraz scenarzystą filmowym. Urodził się w Lesznie, a swoje życie spędził głównie w Warszawie.
Życiorys
W czasie II wojny światowej Grochowiak ukrywał się z matką w Warszawie. Po wojnie wrócił do Leszna, gdzie ukończył szkołę, a następnie rozpoczął studia polonistyczne w Poznaniu, które jednak przerwał. Pracował w Wrocławiu, a w 1955 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie współpracował z różnymi redakcjami literackimi.
Debiutował w 1951 roku, a jego pierwszy tom poezji, Ballada rycerska, ukazał się w 1956 roku. Grochowiak był także autorem powieści, dramatów i esejów. Zmarł z powodu powikłań związanych z chorobą alkoholową i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
Charakter twórczości
Grochowiak był twórcą nowatorskiej poezji, odrzucając tradycyjne interpretacje piękna. Jego wiersze często odzwierciedlają turpizm, a w późniejszym okresie skłaniał się ku klasycyzmowi. W jego utworach barwy miały głębokie znaczenie symboliczne.
Twórczość
Poezja
- Ballada rycerska (1956)
- Rozbieranie do snu (1959)
- Kanon (1965)
- Totentanz in Polen (1969)
- Polowanie na cietrzewie (1972)
- Wiersze zebrane (2017)
Proza
- Plebania z magnoliami (1956)
- Trismus (1963)
- Karabiny (1965)
Dramaty
- Szachy (1961)
- Partita na instrument drewniany (1962)
Odznaczenia i upamiętnienie
W 1974 roku Grochowiak otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Po jego śmierci, Miejska Biblioteka Publiczna w Lesznie otrzymała jego imię, a w Lesznie odbywa się Ogólnopolski Konkurs Literacki im. Stanisława Grochowiaka.
W Lesznie i innych miastach, takich jak Opole, Poznań i Warszawa, ulice noszą jego imię, a w 2015 roku odsłonięto mural ku jego pamięci.
„`
