Stanisław Ksawery Chodyński
Stanisław Ksawery Chodyński (1836-1919) był polskim duchownym rzymskokatolickim, historykiem Kościoła oraz profesorem Seminarium Duchownego we Włocławku i Uniwersytetu Warszawskiego.
Życiorys
Urodził się 4 listopada 1836 roku w Kaliszu jako syn Feliksa i Honoraty Chodyńskich. Po ukończeniu Wyższej Szkoły Realnej w Kaliszu, w latach 1855-1859 studiował w Seminarium Duchownym we Włocławku, a w 1860 roku przyjął święcenia kapłańskie. Kontynuował edukację teologiczną w Akademii Duchownej w Warszawie, gdzie w 1863 roku uzyskał stopień kandydata św. teologii.
Pracował jako wikariusz w Sieradzu (1863-1866), a następnie został profesorem seminarium we Włocławku, gdzie wykładał biblistykę, historię Kościoła, teologię dogmatyczną, liturgikę i prawo kanoniczne. Pełnił również funkcje regensa oraz katechety w lokalnych szkołach (1869-1882). Po krótkim okresie pracy duszpasterskiej, wrócił do seminarium jako profesor (1887-1908) i został profesorem honorowym UW oraz kierownikiem Seminarium Historii Kościoła przed swoją śmiercią w 1919 roku.
Od 1877 roku był kanonikiem kapituły katedralnej we Włocławku i pełnił różne funkcje, w tym dziekana. W 1901 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Duchownej w Petersburgu.
Badania i publikacje
Chodyński zajmował się historią średniowiecznego Kościoła w Polsce oraz edytorstwem. Jego prace koncentrowały się na dziejach kapituły włocławskiej oraz działalności lokalnych zakonów. Przyczynił się do rozwoju biblioteki seminaryjnej oraz przygotował do wydania wiele nieznanych wcześniej dokumentów. Do jego najważniejszych publikacji należą:
- Szkoła katedralna włocławska (1900)
- Organy, śpiew i muzyka w kościele katedralnym włocławskim (1902)
- Seminarium włocławskie (1904)
- Biblioteka Kapituły Włocławskiej (1949)
W 1936 roku Biblioteka Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku otrzymała imię braci Chodyńskich.
Śmierć i dziedzictwo
Stanisław Chodyński zmarł 16 maja 1919 roku we Włocławku i został pochowany na cmentarzu komunalnym. Jego wkład w historię Kościoła oraz edukację pozostaje znaczący do dziś.
