Stanisław Józef Albinowski (20 lipca 1923, Lwów – 25 stycznia 2005) był polskim ekonomistą, publicystą i dziennikarzem, uważanym za nestora polskiego dziennikarstwa ekonomicznego.
Życiorys
W czasie II wojny światowej Albinowski pracował w niemieckich przedsiębiorstwach w okupowanej Polsce oraz w obozie pracy przymusowej w Kłajpedzie. Był również członkiem Armii Krajowej, gdzie służył jako kapral. W 1960 roku ukończył studia na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1952–1980 był publicystą ekonomicznym w wielu polskich gazetach, a w latach 1968–1972 pełnił funkcję korespondenta w Bonn. W 1961 roku przystąpił do PZPR.
W latach osiemdziesiątych był członkiem Rządowej Komisji ds. Reformy Gospodarczej oraz grupy ekspertów pracujących nad rządowym raportem o stanie gospodarki.
Współpraca ze Służbą Bezpieczeństwa PRL
Zgodnie z materiałami z archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, w latach 1968–1975 Albinowski był zarejestrowany jako tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa PRL pod pseudonimem „Bogusławski”.
Publikacje
Albinowski opublikował liczne artykuły w prasie i czasopismach, w tym:
- „Po Prostu”
- „Życie Gospodarcze”
- Kultura
- „Polityka”
- „Trybuna Ludu”
- „Zarządzanie”
- „Gazeta Wyborcza”
- „Puls Biznesu”
- „Prawo i Gospodarka”
Był także autorem kilkunastu książek, w tym:
- EWG a rynek światowy, 1965
- Handel światowy, 1965
- Muellerowie na co dzień, 1979
- Alarm dla gospodarki trwa, 1982
- Bogactwo i nędza narodów, 1996
Odznaczenia
Albinowski otrzymał wiele nagród i odznaczeń, w tym:
- Nagroda Klubu Publicystów Międzynarodowych SDP (1967, 1974)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia i 40-lecia Polski Ludowej
Podsumowanie
Stanisław Albinowski był wpływową postacią w polskim dziennikarstwie ekonomicznym, autorem licznych publikacji oraz członkiem PZPR i współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL. Jego praca miała znaczący wpływ na kształtowanie debaty gospodarczej w Polsce.
