Stan kwantowy
Stan kwantowy to kluczowy element mechaniki kwantowej, który pozwala przewidzieć prawdopodobieństwa wyników pomiarów układów kwantowych. Można go rozumieć jako informację o obiektach kwantowych, takich jak elektrony, wokół jądra atomowego.
Wiedza historyczna
W 1926 roku pojęcie stanu kwantowego zaczęło się rozwijać poprzez równania Schrödingera oraz mechanikę macierzową Heisenberga. Stan kwantowy opisuje położenie cząstki w przestrzeni, a jego funkcja rozkładu prawdopodobieństwa wskazuje, gdzie można spotkać dany obiekt.
W mechanice kwantowej, każdy elektron musi znajdować się w innym stanie kwantowym, co jest zgodne z zakazem Pauliego. Stany kwantowe są definiowane za pomocą liczb kwantowych, takich jak główna liczba kwantowa , azymutalna liczba kwantowa , magnetyczna liczba kwantowa oraz spin .
Stan czysty i mieszany
Stan kwantowy dzieli się na stany czyste i mieszane. Stan czysty reprezentowany jest przez wektor w przestrzeni Hilberta, natomiast stan mieszany opisuje sytuacje, w których nie mamy pełnej wiedzy o układzie. Stan mieszany można przedstawić jako kombinację stanów czystych z przypisanymi im prawdopodobieństwami.
- Stan czysty:
- Stan mieszany: , gdzie
Potwierdzenia eksperymentalne
Badania eksperymentalne, takie jak doświadczenie z dwiema szczelinami, wykazują, że stany mieszane pojawiają się w wyniku pomiaru, który kolapsuje superpozycję. W eksperymencie z użyciem splątanych fotonów wykazano, że pomiar jednego fotonu wpływa na stan drugiego, co prowadzi do kolapsu stanu kwantowego.
Wyniki tych badań podkreślają, że w makroskali obiekty dekoherują, a efekty kwantowe stają się trudne do zaobserwowania. Im większy obiekt, tym więcej splątanych kwantów, co prowadzi do klasycznego zachowania w zgodzie z mechaniką klasyczną.