Reklama
Dzisiaj jest 10 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Stała Feigenbauma

Stała Feigenbauma

Stała Feigenbauma, oznaczana jako δ, odnosi się do zbieżności bifurkacji w ciągu iteracyjnym opisanym równaniem x_{n+1} = \mu f(x_n). Odkryta w 1978 roku przez Mitchella Feigenbauma, stała ta wskazuje na zjawisko, w którym dla pewnych wartości x_0 i ustalonej wartości \mu, ciąg ten osiąga granice.

Reklama

Bifurkacje i ich znaczenie

Dla wielu funkcji f liczba granic ciągu x_n zwiększa się skokowo wraz ze wzrostem wartości \mu. Oznaczamy przez \mu_n ciąg wartości \mu, dla których liczba granic wzrasta. Istnieje granica:

\lim_{n \to \infty}\frac {\mu_{n+1}-\mu_n}{\mu_{n+2}-\mu_{n+1}}.

Reklama

Feigenbaum odkrył, że ta granica jest stała i wynosi \delta = 4{,}66920160910299067185320383\dots.

Uniwersalność stałej

Stała Feigenbauma występuje w wielu różnorodnych zjawiskach, takich jak:

  • przepływy turbulentne
  • oscylacje w rezonatorach kwarcowych
  • reakcje chemiczne
  • fraktale

W szczególności, stała ta pojawia się we wszystkich funkcjach ściśle wklęsłych na określonym przedziale A, które mają jedno maksimum i odwzorowują ten przedział w siebie. Ze względu na to, że wiele zjawisk przyrodniczych można opisać takimi funkcjami, stała Feigenbauma zyskuje na popularności w naukach przyrodniczych.

Chaos i bifurkacje

W analizie dynamiki, dla pewnych wartości parametru \mu, zachowanie atraktora może stać się chaotyczne. Istnieje zbiór wartości \mu, w którym występują chaotyczne atraktory, przerywany przez przedziały, w których zachodzą kolejne bifurkacje podwojeń okresu. W miarę wzrostu wartości \mu następuje przejście do chaosu przez kaskadę bifurkacji.

Podsumowanie

Stała Feigenbauma jest kluczowym elementem w teorii chaosu, ukazującym, jak złożoność i porządek mogą współistnieć w różnych systemach dynamicznych. Jej uniwersalność sprawia, że ma zastosowanie w wielu dziedzinach nauki.

Reklama
Reklama