Środkowoeuropejskie Porozumienie o Wolnym Handlu, w skrócie CEFTA (Central European Free Trade Agreement) – porozumienie podpisane 21 grudnia 1992 r. w Krakowie. Sygnatariuszami porozumienia były pierwotnie trzy kraje: Czechosłowacja, Polska i Węgry.
Geneza
Przyczyną powstania CEFTY był drastyczny spadek wymiany handlowej między krajami Europy Środkowej po transformacji politycznej przełomu lat 1989/1990 i rozwiązaniu RWPG. W 1993 roku eksport Polski do państw CEFTA był mniejszy o 41% w porównaniu z 1988 r. zaś import o 36%, podobna sytuacja powstała w pozostałych krajach. Kolejną przyczyną powstania CEFTA był nacisk Unii Europejskiej, która nie chciała dopuścić do wzajemnej dyskryminacji towarów z państw porozumienia, które równocześnie zgłosiły swój akces do UE. Nie bez znaczenia była również chęć zawiązania silniejszej współpracy politycznej, czego przejawem było powstanie tzw. Trójkąta Wyszehradzkiego – nieformalnych spotkań szefów rządów i państw Czechosłowacji (po rozpadzie z 1 stycznia 1993 roku – Czech i Słowacji), Polski oraz Węgier.
Celem porozumienia było zniesienie ceł w handlu między krajami członkowskimi. Towary podzielono na kilka grup, w ramach których cła były stopniowo znoszone. Towary zaszeregowano do grup kierując się „wrażliwością” na konkurencję na rynkach państw członkowskich.
Struktura organizacji
CEFTA nie posiada rozbudowanych struktur. Jej jedynym organem jest Komitet Współpracy, w którego skład wchodzą ministrowie zajmujący się handlem zagranicznym lub dziedzinami będącymi w danej chwili przedmiotem obrad. Poza tym, szefowie państw należących do CEFTA spotykają się raz w roku.
Państwa członkowskie
Skład organizacji zmieniał się kilka razy. Państwa należące do CEFTA, po przystąpieniu do Unii Europejskiej, przestawały być stronami układu.
Plik:CEFTA 1992.PNG|CEFTA 1992
Plik:CEFTA 2003.PNG|CEFTA 2003
Plik:CEFTA 2007.PNG|CEFTA 2007
Plik:CEFTA 2013.PNG|CEFTA 2013
