Spycharka gąsienicowa
Spycharka gąsienicowa to maszyna do robót ziemnych, wykorzystywana w budownictwie, górnictwie, energetyce, leśnictwie oraz w sektorze komunalnym. Jej główne zastosowania obejmują odspajanie gruntu, wykopy, przemieszczanie urobku, zagęszczanie podłoża oraz profilowanie terenu. Może być przystosowana do pracy w ekstremalnych temperaturach, od -50 °C do +50 °C.
Historia
Pierwsze projekty spycharki powstały w 1923 roku, a ich twórcami byli James Cummings i J. Earl McLeod. Patent na „przyrząd do ciągników” uzyskali w 1925 roku. Spycharki zaczęły być szeroko stosowane po II wojnie światowej w Europie.
Budowa spycharki gąsienicowej
Podstawowe elementy spycharki to:
- podwozie gąsienicowe
- rama główna
- nadwozie
- układ napędowy
- hydraulika
- osprzęt roboczy
Podwozie gąsienicowe
Podwozie składa się z ram trakcyjnych, które zawierają rolki jezdne, koła napinające oraz łańcuchy gąsienicowe.
Rama główna i nadwozie
Rama główna jest konstrukcją spawaną, do której mocowane są silnik, przekładnia oraz elementy nadwozia, w tym zbiorniki i kabina operatora.
Osprzęt roboczy
Spycharki mogą być wyposażone w różne osprzęty, takie jak:
- lemiesze (półwklęsłe, skośne, czołowe)
- zrywak
- specjalistyczne narzędzia (pługi, walce)
Podział spycharek
Spycharki dzielą się na:
- ze względu na ciągnik: gąsienicowe, kołowe (przegubowe i sztywne)
- ze względu na lemiesz: czołowe, skośne, uniwersalne
- ze względu na sterowanie: hydrauliczne, mechaniczne
Wydajność i cykl pracy
Wydajność spycharki zależy od technologii pracy, mocy oraz rodzaju gruntu. Cykl pracy składa się z czynności stałych (zmiany biegów, kierunku jazdy) oraz zmiennych (odspajanie gruntu, przemieszczanie urobku).
Dodatkowy osprzęt
Spycharki mogą być wyposażone w dodatkowy osprzęt, taki jak:
- ładowarki
- zrywarki
Wykorzystywane są także do nietypowych prac, jak odśnieżanie, karczowanie drzew czy prace podwodne.
