Spółgłoska zwarta ejektywna języczkowa

Spółgłoska zwarta ejektywna języczkowa

Spółgłoska zwarta ejektywna języczkowa to dźwięk spółgłoskowy występujący w różnych językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA jest oznaczana symbolem []

Artykulacja

Podczas artykulacji spółgłoski [] zachodzą następujące procesy:

• Modulacja prądu powietrza dzięki ruchowi krtani do góry przy zwartych wiązadłach głosowych.
• Zamknięcie tylnej części podniebienia miękkiego, co uniemożliwia dostęp powietrza do jamy nosowej.
• Prąd powietrza przepływa przez jamę ustną, często wzdłuż środkowej linii języka.
• Wzniesienie tylnej części grzbietu języka do podniebienia miękkiego tworzy zwarcie, co blokuje przepływ powietrza.
• Ruch krtani do góry powoduje wzrost ciśnienia, co prowadzi do przerwania blokady i wybuchu (plozji).
• Wiązadła głosowe są zwarte i nie wytwarzają dźwięków, co sprawia, że spółgłoska jest bezdźwięczna.

Przykłady

Spółgłoska ejektywna występuje w różnych językach, między innymi:

• W języku klallam: ̕ [] – „żaba”
• W języku lezgińskim: кьакьан [] – „wysoki”