Spółgłoska iniektywna podniebienna dźwięczna

Spółgłoska iniektywna podniebienna dźwięczna

Spółgłoska iniektywna podniebienna dźwięczna to typ dźwięku spółgłoskowego obecny w różnych językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA jest oznaczana symbolem []

Artykulacja

Podczas artykulacji dźwięku [] zachodzą następujące procesy:

• Modulowany jest prąd powietrza dzięki zasysającemu ruchowi krtani oraz drgającym wiązadłom głosowym.
• Tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, a prąd powietrza przepływa przez jamę ustną.
• Prąd powietrza w jamie ustnej przemieszcza się ponad całym językiem.
• Środkowa część grzbietu języka wygina się w kierunku podniebienia twardego, co powoduje zablokowanie dostępu powietrza do jamy ustnej.
• Następuje rozwarcie, a powietrze jest zasysane do wewnątrz, co nadaje głosce charakterystyczny dźwięk.
• Wiązadła głosowe drgają periodycznie, co sprawia, że spółgłoska ta jest dźwięczna.

Przykłady

W języku suahili występuje przykład użycia tej spółgłoski:

• jana [] – wczoraj