Spadochron ratowniczy
Spadochron ratowniczy jest urządzeniem stworzonym w celu ratowania życia członków załogi statków powietrznych podczas awaryjnego opuszczania maszyny. Używa się go także do ratowania uszkodzonych samolotów i sprowadzania cennego sprzętu z przestrzeni kosmicznej.
Produkcja spadochronów ratowniczych w Polsce
W Polsce historia spadochronów ratowniczych sięga 1926 roku, kiedy to inż. Jan Wołowski opracował samoczynny spadochron ratowniczy. Istotnym elementem tej produkcji były Centralne Zakłady Aeronautyczne, które powstały w 1920 roku w Poznaniu, a następnie przeniesione do Legionowa.
W 1922 roku powstały tam Centralne Zakłady Balonowe, które w 1935 roku zmieniły nazwę na Wytwórnię Balonów i Spadochronów. W 1928 roku zainicjowano produkcję spadochronów na podstawie licencji angielskiej firmy Irvin Air Chute Co.
W warsztacie wytworzono różne typy spadochronów ratowniczych „Irvin”, o średnicy 7,3 m, dostosowanych do różnych służb lotniczych:
- siedzeniowy – dla pilotów,
- plecowy – dla załóg balonów i samolotów,
- piersiowy – dla obserwatorów i strzelców,
- ćwiczebny – do treningu i sportu.
Inne zakłady produkcyjne
W Zakładach Sprzętu Technicznego i Turystycznego AVIOTEX w Legionowie produkowano i modernizowano spadochrony ratownicze, w tym:
- plecowe: SP-1, SP-5i, SP-6,
- siedzeniowe: PŁ-45, PŁK-45, MPŁK-45, PN-5M, SPS-1, SPS-3, SR-15, S-2, S-3, S-4,
- zapasu piersiowe: PZ-41a, SZ-60, SZ-73 „DEJMOS”, SZ-82, Z-5P.
Firma AIR-POL Sp. z o.o. w Legionowie również produkowała spadochrony ratownicze, w tym plecowy SK-94, przeznaczony dla pilotów lekkich samolotów oraz szybowników, z możliwością otwarcia zarówno ręcznie, jak i automatycznie.
Podsumowanie
Spadochrony ratownicze odgrywają kluczową rolę w zapewnieniu bezpieczeństwa w lotnictwie. Polska ma długą historię ich produkcji, z wieloma zakładami zajmującymi się ich wytwarzaniem i modernizacją.
