Spadek napięcia (elektroenergetyka)

Spadek napięcia w energetyce

Spadek napięcia odnosi się do zmniejszenia napięcia elektrycznego wzdłuż linii zasilającej oraz do wartości poniżej znamionowego napięcia w sieci elektroenergetycznej. Względny spadek napięcia jest definiowany jako stosunek spadku napięcia do napięcia znamionowego.

Dopuszczalny spadek napięcia w linii przesyłowej, od transformatora do odbiorcy, nie może przekraczać 5% wartości znamionowej podczas obciążenia znamionowego.

Parametry wpływające na spadek napięcia

Względny spadek napięcia można określić na podstawie następujących parametrów:

• $I\_n$ – prąd znamionowy [A],
• $l$ – długość linii [m],
• $sigma$ – konduktywność (58 [S·m/mm²] dla miedzi, 35 [S·m/mm²] dla aluminium),
• $U\_n$ – napięcie znamionowe [V],
• $s$ – pole przekroju poprzecznego kabla zasilającego [mm²].

Regulacje dotyczące spadku napięcia

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 roku, warunki dotyczące napięcia w punkcie odbioru energii są następujące:

• Odbiorcy I i II grupy przyłączeniowej:
  • 95% z 10-minutowych średnich wartości skutecznych napięcia zasilającego powinno mieścić się w zakresie:
    • ±10% napięcia znamionowego dla sieci 110 kV i 220 kV,
    • +5% / –10% napięcia znamionowego dla sieci 400 kV.
• Odbiorcy grupy III do V:
  • 95% z 10-minutowych średnich wartości skutecznych napięcia zasilającego powinno mieścić się w przedziale ±10% napięcia znamionowego.