SOV – Szyk zdania
Skrót SOV (podmiot-dopełnienie-orzeczenie) odnosi się do struktury zdania, w której podmiot występuje przed dopełnieniem, a orzeczenie znajduje się na końcu. Jest to jeden z dwóch najpopularniejszych typów szyku w językach świata, występujący w 44,78% przypadków.
Przykłady języków SOV
Języki, w których dominuje szyk SOV, to m.in.:
- łacina
- japoński
- koreański
- turecki
- tamilski
- tybetański
- hindi
- farsi
Przykładowe zdanie SOV w języku japońskim:
Watashi wa ringo o tabemashita.
W tłumaczeniu: „Zjadłem jabłko.” W tym zdaniu „watashi” to podmiot (ja), „ringo” to dopełnienie (jabłko), a „tabemashita” to orzeczenie (zjadłem).
Szyk zdania w łacinie
W łacinie szyk zdania jest elastyczny, co oznacza, że kolejność elementów może się zmieniać bez zmiany znaczenia. Przykłady:
- (ego) pomum edo (SOV)
- (ego) edo pomum (SVO)
- Edo ego pomum (VSO)
- Edo pomum ego (VOS)
- Pomum ego edo (OSV)
- Pomum edo ego (OVS)
Wszystkie te formy można przetłumaczyć jako „jem jabłko”, różnią się one jedynie akcentowaniem poszczególnych części zdania.
Przykład z języka niemieckiego
W języku niemieckim występują zdania, w których orzeczenie znajduje się na końcu, np.:
- Er ist Dolmetscher geworden.
- Sie hat dringend gehen müssen.
Jednakże, z typologicznego punktu widzenia, nie klasyfikuje to języka niemieckiego jako SOV.
Podsumowanie
Szyk SOV jest charakterystyczny dla wielu języków, a jego elastyczność, jak w łacinie, czy specyfika, jak w japońskim, pokazuje różnorodność struktur językowych. Niemiecki, mimo występowania orzeczeń na końcu, nie należy do tej grupy.
