Sosna nadmorska
Sosna nadmorska (Pinus pinaster Aiton) to gatunek drzewa z rodziny sosnowatych, naturalnie występujący w basenie Morza Śródziemnego. Zasięg obejmuje m.in. atlantyckie wybrzeża Portugalii i Hiszpanii, południową Francję oraz północne Maroko. Sosna ta uznawana jest za gatunek inwazyjny, a jej populacje występują również w Anglii, Afryce Południowej i Australii.
Morfologia
- Pokrój: Średniej wielkości drzewo iglaste z szeroką, spłaszczoną koroną u starszych osobników.
- Pień: Osiąga wysokość 25–35 m, średnica wynosi zazwyczaj 1,2 m, a kora jest szarobrązowa i gruba.
- Liście: Igły zebrane w pęczki po 2, o długości 12–23 cm, sztywne i spiczaste.
- Szyszki: Męskie podłużne, żeńskie stożkowate, długości 10–18 cm. Po otwarciu osiągają 8–12 cm szerokości.
Biologia i ekologia
Sosna nadmorska jest drzewem jednopiennym, a jej igły pozostają na drzewie do 4 lat. Szyszki dojrzewają przez 24 miesiące, a nasiona są rozsiewane przez wiatr. Roślina jest wrażliwa na niskie temperatury i rośnie w piaszczystych wydmach nadbrzeżnych w ciepłym klimacie. Wysokość występowania wynosi zazwyczaj do 600 m n.p.m., a w Maroku nawet do 2000 m.
Systematyka i zmienność
Gatunek należy do podrodzaju Pinus oraz sekcji Pinus, wyróżnia się dwoma lub trzema podgatunkami, różniącymi się nieznacznie budową liści:
- Pinus pinaster subsp. atlantica Villar
- Pinus pinaster subsp. escarena (Risso) K. Richter
- Pinus pinaster subsp. renoui (Villar) Maire
Zagrożenia
Sosna nadmorska umieszczona jest w Czerwonej Księdze gatunków zagrożonych w kategorii niższego ryzyka (LC).
