Sosna chińska (Pinus tabuliformis)
Sosna chińska, znana również jako Pinus tabuliformis Carr., to gatunek drzewa iglastego z rodziny sosnowatych (Pinaceae), występujący naturalnie w zachodnich Chinach oraz na Półwyspie Koreańskim.
Reklama
Morfologia
- Pokrój: Korona szeroka, parasolowata.
- Pień: Osiąga wysokość do 25 m i średnicę do 100 cm. Kora jest szara z czerwonym odcieniem, łuszcząca się.
- Liście: Igły zebrane w pęczki po 2-3, długości 6–15 cm, cienkie, ciemnozielone lub szarozielone.
- Szyszki: Męskie mają 5–9 mm, żeńskie początkowo fioletowe, a dojrzałe osiągają 2,5–9 cm długości. Nasiona są blado brązowe, długości 6–7 mm, z skrzydełkiem 15-20 mm.
Biologia
Sosna chińska rośnie szybko w młodym wieku, a później jej wzrost zwalnia. Jest gatunkiem jednopiennym, a szyszki nasienne dojrzewają po około 20 miesiącach od zapylenia. Nasiona są rozsiewane przez wiatr. Igły zawierają 5–9 kanałów żywicznych.
Systematyka i zmienność
Sosna chińska należy do podrodzaju Pinus i wyróżnia się dwoma odmianami:
Reklama
- Pinus tabuliformis var. tabuliformis – odmiana typowa występująca w Chinach i Korei.
- Pinus tabuliformis var. henryi – występuje w Hunan, Hubei i Syczuan.
Niektórzy botanicy uznają odmianę henryi za odrębny gatunek, blisko spokrewniony z sosną chińską.
Zagrożenia
Sosna chińska jest klasyfikowana w Czerwonej Księdze gatunków zagrożonych w kategorii niższego ryzyka (LC).
Reklama
