Sosna błotna

Sosna błotna

Sosna błotna (Pinus mugo nothosubsp. rotundata) to drzewo iglaste, będące hybrydą dwóch podgatunków sosny górskiej. Czasami uznawana jest za osobny gatunek, znana również pod nazwą P. rotundata.

Rozmieszczenie geograficzne

Sosna błotna występuje głównie w Alpach oraz północnych Karpatach. W Polsce można ją spotkać w Karpatach, Sudetach (Góry Stołowe, Góry Bystrzyckie) i Borach Dolnośląskich, przede wszystkim w rezerwacie przyrody „Torfowisko pod Węglińcem”.

Morfologia

• Pokrój: Forma krzaczasta do drzewiastej, osiągająca wysokość 3–10(15) m.
• Liście: Ulistnienie podobne do podgatunku mugo.
• Szyszki: Cechy pośrednie między podgatunkami mugo i uncinata; tarczki łusek są wypukłe z delikatnie zagiętym wyrostkiem.

Ekologia

Sosna błotna rośnie na wysokościach od 1000 do 2300 m n.p.m. W północno-wschodnich częściach swojego zasięgu występuje na torfowiskach, schodząc do wysokości 200 m n.p.m.

Zagrożenie i ochrona

W Polsce sosna błotna objęta jest ścisłą ochroną zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z 5 stycznia 2012 r. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody uznała ten gatunek za zagrożony, przyznając mu kategorię EN.