Solilokwium
Solilokwium, znane również jako soliloquium (łac. solus loqui, co oznacza „mówić samemu”), to forma scenicznej rozmowy z samym sobą. Jest to monolog, w którym osoba wyraża niewypowiedziane myśli i refleksje, mające na celu określenie własnej postawy. Solilokwium jest najczęściej stosowane w dramacie, a za jego klasyczny przykład uznawane są Soliloquia św. Augustyna.
Solilokwium a monolog wewnętrzny
Główna różnica między solilokwium a monologiem wewnętrznym polega na świadomości istnienia odbiorcy. W przypadku solilokwium, wypowiedź jest skierowana do realnego słuchacza, co sprawia, że jest bardziej zorganizowana i spójna. Wykorzystuje elementy retoryki oraz skupia się na przedstawieniu faktów i wydarzeń, które nie są znane odbiorcy. Natomiast monolog wewnętrzny opiera się na osobistych przemyśleniach postaci, często chaotycznych i osadzonych w znanych kontekstach.
Podsumowanie
- Solilokwium to forma monologu na scenie, w której postać mówi sama do siebie.
- Głównym celem jest określenie własnej postawy.
- Różni się od monologu wewnętrznego świadomością odbiorcy.
- Charakteryzuje się większą spójnością i użyciem retoryki.
Solilokwium odgrywa istotną rolę w dramacie, umożliwiając widzom lepsze zrozumienie wewnętrznych konfliktów postaci.
