Konwencja SOLAS
SOLAS, czyli Międzynarodowa Konwencja o Bezpieczeństwie Życia na Morzu, została uchwalona 1 listopada 1974 roku przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO). Obowiązująca wersja weszła w życie 25 maja 1980 roku. Konwencja ta jest wynikiem wcześniejszych traktatów z lat 1914, 1929, 1948 i 1960 i ma na celu ustanowienie standardów bezpieczeństwa dla statków morskich.
Rozdziały Konwencji
Konwencja SOLAS składa się z kilku rozdziałów, które obejmują różne aspekty bezpieczeństwa na morzu:
- Rozdział I – Postanowienia ogólne
- Rozdział II-1 – Budowa, konstrukcja, niezatapialność, stateczność, urządzenia maszynowe
- Rozdział II-2 – Ochrona przeciwpożarowa
- Rozdział III – Środki i urządzenia ratunkowe
- Rozdział IV – Radiokomunikacja
- Rozdział V – Bezpieczeństwo żeglugi
- Rozdział VI – Przewóz ładunku
- Rozdział VII – Przewóz towarów niebezpiecznych
- Rozdział VIII – Statki z napędem jądrowym
- Rozdział IX – Zarządzanie bezpieczną eksploatacją statków
- Rozdział X – Środki bezpieczeństwa dla jednostek szybkich
- Rozdział XI-1 – Środki specjalne dla podniesienia bezpieczeństwa
- Rozdział XI-2 – Środki specjalne dla wzmocnienia ochrony
- Rozdział XII – Dodatkowe środki bezpieczeństwa dla masowców
- Rozdział XIII – Verification of Compliance
- Rozdział XIV – System Measures for Ships Operating in Polar Waters
Zastosowanie
Wymagania konwencji dotyczą głównie statków nowo budowanych, a ich zastosowanie obejmuje statki odbywające podróże międzynarodowe, z wyjątkiem:
- okrętów wojennych i statków do przewozu wojska
- statków towarowych o pojemności brutto poniżej 500
- statków bez napędu mechanicznego
- statków drewnianych prymitywnej budowy
- jachtów rekreacyjnych
- statków rybackich
Rozdziały III i IV stosują się do wszystkich statków pasażerskich oraz statków towarowych o pojemności brutto 300 i większej.
Linki zewnętrzne
W celu uzyskania szczegółowych informacji o konwencji, można zapoznać się z poniższymi linkami:
